پارک ملی گرند کنیون (Grand Canyon National Park) یک پارک ملی در ایالت آریزونا کشور آمریکا است. این پارک که در قسمت شمال غربی آریزونا واقع شده، جذابیتهای زیادی دارد و یکی از زیباترین جازبههای گردشگری به حساب میآید. اگر میخواهید با پارک ملی گرند کنیون آشنا شوید، در ادامه این مقاله با ما همراه باشید.
کلیک کنید: بهترن مکانهای تفریحی تهران
نحوه تشکیل گرند کنیون
شکل امروزی این پارک حاصل میلیونها سال فرسایش طبیعی است. در واقع جریان قوی رودخانه کلرادو به شکلگیری این منطقه تفریحی کمک کرده است. عمق دره گرند کنیون حدود 1600 متر است و وسعت عریضترین قسمت آن به 24 کیلومتر میرسد. قابل ذکر است که حدود 1500 گونه گیاهی در این منطقه زیست میکنند. همچنین بالغ بر 500 گونه جانوری در پارک ملی گرند کنیون زندگی میکنند.
با این حال باید ذکر کنیم که بسیاری از این گونههای جانوری در معرض انقراض هستند که این موضوع بسیار ناراحتکننده است. جالب است بدانید که برخی از گونههای موجود در این پارک کاملا خاص هستند و خارج از این منطقه یافت نمیشوند. شیب تند دره و رنگهایی که در دیواره آن میتوان دید، میتوانند نمایانگر عمر 2 میلیارد ساله سیاره زمین باشد.
از دست ندهید: معرفی بهترین فروشگاه های اینترنتی
این نکته نیز جالب توجه است که گرند کنیون که نام این پارک به حساب میآید، به معنی «دره بزرگ» است. این منطقه در سال 1919 به فهرست پارکهای ملی آمریکا اضافه شد. وسعت پارک ملی گرند کنیون به 4927 کیلومتر مربع میرسد. مطابق آمار موجود، در سال 2006 بالغ بر چهار میلیون نفر از این منطقه دیدن کردهاند. این منطقه در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز به ثبت رسیده است.
عمر گرند کنیون به 6 میلیون سال میرسد و در واقع این مدت زمان بوده که طول کشیده، رودخانه کلرادو چنین منطقهای را شکل دهد. جالب است بدانید که صدها سال پیش، بومیان آمریکا در این منطقه زندگی میکردهاند و زیستگاهی را به وجود آورده بودهاند.
مطالعه کنید: 20نکته قبل از مسافرت
مطالعه کنید: تکنیکهای فوق العاده کنترل خشم و عصبانیت
گردشگردی در گرند کنیون
گارسیا لوپز د کاردناس (García López de Cárdenas) که اهل اسپانیا بود، اولی فرد محسوب میشود که اهل قاره اروپا بوده و توانسته این دره را از نزدیک ببیند. او در سال 1540 این شانس را به دست آورد؛ اما به دلیل دور افتادگی آن، تا 300 سال پس از این کشف، پای انسان دیگری به این منطقه باز نشد. پیش از جنگ داخلی آمریکا گرند کنیون شناخته شده نبود. گفتهها حاکی از این است که در سال 1868 نام گرند کنیون برای این دره در نظر گرفته شده و پیش از آن با این نام شناخته نمیشد.
بخوانید: پر درآمدترین ورزشهای جهان
اکثر گردشگرانی که به پارک ملی گرند کنیون میروند، وارد حاشیه جنوبی (South Rim) آن میشوند. در واقع گردشگران باید از بزرگراه Arizona State Route 64 به سراغ ورودی جنوبی پارک شوند که نزدیک شهر توسایان ایالت آریزونا است.
پس از ورود باید به سمت شرق حرکت کرد و از ورودی شرقی خارج شد. از طریق بزرگراه Interstate 40 میتوانید به این منطقه دسترسی پیدا کنید. از شمال بزرگراه U.S. Route 89 ایالتهای یوتا و کلرادو و حاشیه جنوبی و شمالی را به هم متصل میکند. به طور کلی باید بگوییم که حدود 30 مایل از حاشیه جنوبی از طریق جاده قابل دسترسی است.
منطقه حاشیه شمالی در فلات کیباب و فلات والهالا واقع شده است. جالب است بدانید که این منطقه نسبت به حاشیه جنوبی 2400 متر ارتقاع بیشتری دارد. به همین دلیل بالا بودن سطح حاشیه شمالی نسبت به جنوبی، این منطقه از تاریخ 1 دسامبر تا 15 می تعطیل میشود. علت این تعطیلی نیز چیزی نیست جز برف سنگینی که در این منطقه میبارد. در مجموع نیز از 15 اکتبر به بعد، بازدیدها محدود یا ممنوع میشود. بد نیست اشاره کنیم که فاصله حاشیه جنوبی تا شمالی حدود 4.5 ساعت (حدودا 350 کیلومتر) است.
مطالعه کنید: لیست 100 غذای سالم و طبیعی برای بدنی سالم تر!
گرند کانیون ویلج
گرند کانیون ویلج (Grand Canyon Village) منطقهای است که بازدیدکنندگان از سایت در مرحله اول از آن دیدن میکنند. در این منطقه امکانات فراوانی در دسترس گردشگران قرار میگیرد. وجود سکونتگاه، سوخت، غذا، سوغات، بیمارستان، کلیسا، و دسترسی به مسیرها و پیادهروی و گفتگو با راهنما از جمله امکاناتی است که بازدید کنندگان به آنها دسترسی پیدا میکنند.
در حاشیه جنوبی شما میتوانید به سکونتگاههای مختلفی دسترسی داشته باشید. هتلها و دیگر محلهای سکونت نظیر El Tovar، Bright Angel Lodge، Kachina Lodge، Thunderbird Lodge و Maswik Lodge همگی در گرند کنیون ویلج واقع شدهاند.
گردشگران در حاشیه جنوبی به فعالیتهایی نظیر قایقرانی، پیادهروی، دویدن و هلیکوپترسواری مشغول میشوند. یکی از رویدادهای بزرگ در این منطقه، مسابقهی جایزه بزرگ تور گرند کنیون (Grand Canyon Ultra Marathon) است. این رقابت یک مسابقهی 78 کیلومتری تا 126 کیلومتری بوده و طی 24 ساعت برگزار میشود. بازدیدکنندگان میتوانند به صورت پیاده، سوار بر قاطر یا اسب یا به صورت قایقسواری در مناطق مختلف گشت و گذار کنند.
افرادی که دوست دارند چشمانداز مرتفعتر و بهتری داشته باشند، میتوانند با استفاده از هواپیماها یا هلیکوپترهای کوچک گردشگری در بولدر (Boulder)، لاسوگاس (Las Vegas)، فونیکس (Phoenix) و پارک ملی گرند کنیون (هفت مایل از حاشیهی جنوبی)، همهی مناظر را مشاهده کنند.
مطالعه کنید: بهترین و معروف ترین مکان های تاریخی ایران
مناطق آب و هوایی و گونههای جانوری
پارک ملی گرند کنیون دارای پنج منطقه آب و هوایی مختلف است. نیمه خشک و سرد، مرطوب قارهای خشک با تابستانهای خنک، مرطوب قارهای خشک با تابستانهای گرم، تابستان گرم مدیترانهای و تابستان داغ مدیترانهای از جمله مناطق آب و هوایی گرند کنیون هستند.
ازدست ندهید: چراقهوه اسپرسو؟
همانطور که پیشتر ذکر کردیم، این منطقه گونههای جانوری زیادی دارد. دو زیستان نیز یکی از انواع حیوانات ساکن در پارک ملی گرند کنیون هستند. سه نوع قورباغه در این پارک یافت میشوند که در ادامه میتوانید نام این گونهها را ببینید. قورباغهی درختی کانیون، وزغ قرمز خال خال، و وزغ کوه راکی و کوه وودهاوس. قورباغههایی نیز در راستای رودخانه کلرادو زیست میکنند که قورباغه پلنگی خوانده میشوند.
البته این نوع از قورباغهها بسیار نادر هستند و در چند سال اخیر اثری از آنها یافت نشده است؛ به همین دلیل برخی گمانهزنی میکنند که این گونه جانوری منقرض شده است. این منطقه دارای 33 گونهی سختپوست نیز هست. از میان این 33 گونه، 16 گونه را انواع زئوپلانکتونها تشکیل میدهند. 48 نوع پرنده نیز ساکن گرند کنیون هستند. البته این نکته هم باید ذکر شود که این منطقه، مسیر مهاجرتی برخی از پرندگان نیز محسوب میشود. مثلا عقاب طاس در فصلهای زمستان در این منطقه سکونت میگزیند.
این بود هر آن چه باید درباره پارک ملی گرند کنیون میدانستید. نظر شما درباره این منطقه چیست؟ آیا علاقهای به بازدید از این پارک دارید؟ نظرات خود را در بخش کامنتها با ما به اشتراک بگذارید.
منبع: حس یاد!
شاید مفید باشد: روتین مراقبت از پوست
2 پاسخ
سلام
واقعا این جا جای بسیار زیبایی است
ممنون از متن خوبتون.
سلام
ممنون از معرفیتون
انشالا قسمت بشه این جای زیبا رو از نزدیک تماشا کنیم.